Το πινγίν, για την ακρίβεια το 汉语拼音 hànyǔ pīnyīn, καθώς υπάρχουν και άλλου τύπου πινγίν (όπως το 通用拼音 tōngyòng pīnyīn), είναι το συνηθέστερα χρησιμοποιούμενο σύστημα λατινοποίησης της μανδαρινικής, της επίσημης κινεζικής γλώσσας της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Δημιουργήθηκε,. Η ετυμολογία της λέξης είναι "φωνητική" ή, αυτολεξεί, "συλλαβισμού ήχος".

Το σύστημα αυτό χρησιμοποιείται στην Κίνα και σε κάποια μέρη της Ταϊβάν για τη διδασκαλία μαθητών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και διεθνώς για τη διδασκαλία της κινεζικής ως ξένης γλώσσας. Επίσης χρησιμοποίειται συχνά για το συλλαβισμό κινεζικών ονομάτων στον ξένο τύπο και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εισαγωγή κινεζικών χαρακτήρων σε υπολογιστές ή κινητά.

Το σύστημα λατινοποίησης αναπτύχθηκε το 1954 από μια κυβερνητική επιτροπή της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, με επικεφαλής τον Τζόου Γιόου Γκουάνγκ (周有光 zhōuyǒuguāng), και εγκρίθηκε από την κινεζική κυβέρνηση του Μάο Τσε Τουνγκ, το 1958. Ο Διεθνής Οργανισμός τυποποίησης υιοθέτησε το πινγίν ως διεθνή τύπο το 1982 και από τότε πολλοί οργανισμοί το έχουν υιοθετήσει. Αυτό το σύστημα λατινοποίησης έγινε εθνικό στη Δημοκρατία της Κίνας (Ταϊβάν) φέτος.