Η κινεζική, γνωστή, σε όσους την μιλούν ως μητρική, ως 汉语 hànyǔ (η γλώσσα των Χαν), 华语 huáyǔ (κινεζική γλώσσα), 中国话 zhōngguóhuà (η γλώσσα της Κίνας), 中文 zhōngwén (κινεζική γλώσσα), είναι μια οικογένεια γλωσσών που περιέχει πολλές αμοιβαίως ακατανόητες γλώσσες. Το γνωστότερο όνομά της είναι "γλώσσα των Χαν", καθώς άρχισε να ομιλείται από την εθνότητα των Χαν, οι οποίοι κυριάρχησαν με τη δυναστεία τους στην Κίνα για 400 περίπου χρόνια (206 π.Χ - 220 μ.Χ) και σήμερα αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού (91%). Οι κυριότερες γλώσσες της κινεζικής οικογένειας, και όχι διάλεκτοι όπως λανθασμένα λέγεται, είναι οι εξής: Η Μανδαρινική -περιλαμβάνει την Επίσημη Μανδαρινική-, η 吴语 Wúyǔ (γλώσσα των Γου) -περιλαμβάνει τη διάλεκτο της Σαγκάης, η 粤语 Yuèyǔ (η γλώσσα του Γιουέ) -περιλαμβάνει τα καντονέζικα- και 闽语 Mǐnyǔ (η γλώσσα των Μιν) -περιλαμβάνει τα ταϊβανέζικα.

Η Επίσημη Μανδαρινική, γνωστή, σε όσους την μιλούν ως μητρική γλώσσα, ως 普通话 Pǔtōnghuà (δημοτική γλώσσα), 国语 Guóyǔ (εθνική γλώσσα), 华语 Huáyǔ (κινεζική γλώσσα), 现代标准汉语 Xiàndài Biāozhǔn Hànyǔ (επίσημη σύγχρονη γλώσσα των Χαν), είναι η επίσημη σύγχρονη ομιλούμενη κινεζική γλώσσα, η οποία χρησιμοποιείται στην ηπειρωτική Κίνα (δηλαδή στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας) και στην Ταϊβάν και είναι μία από τις τέσσερις επίσημες γλώσσες της Σιγκαπούρης. Χρησιμοποιεί απλοποιημένους χαρακτήρες και η προφορά της βασίζεται στη διάλεκτο του Πεκίνου, της Μανδαρινικής 官话 Guān Huà (γλώσσα των αξιωματούχων) ή 北方话 běifānghuà (γλώσσα του Βορρά), η οποία αποτελεί ένα μεγάλο και ανομοιογενές σύνολο κινεζικών διαλέκτων που ομιλούνται στη Βόρεια και Νοτιοδυτική Κίνα.